Sef Lamberts

Leraar Duits op de ‘Rijks’:

1964-2006

Op mijn vraag aan de heer Ansems gedurende het interview voor het schrijven van het gedenkboek 1980, waarom de heer H. Pröpper zo lang, 8 jaar, tijdelijk benoemd was geweest kreeg ik als antwoord :

"De goede man had nagenoeg geen orde. Op een dag', ik was nog niet zo lang aan school, was er in het aardrijkskunde-lokaal, dat onder het mijne lag, nogal wat herrie. In het gebouw aan het Nolensplein heette dat wat. Toen ik later in de middag de school verliet hoorde ik herrie in het aardrijkskundelokaal. Het bleek dat de heer Pröpper opgesloten was in de hoge kaartenkast, achter in het lokaal. Uit medelijden heb ik hem er toen maar uitgelaten...."

In de jaren '60 was Haike een gevreesd man, die via zijn (lage) cijfers en speciale manieren de klas regeerde. Wie kent niet: Links pennen op, rechts pennen neer, of: Wat zijn moessons?

Als je niet met het eerste woord van zijn dicaat begon was je afgeschreven. Medio jaren '60 was echter ook de tijd van de provo's. Dat drong ook door tot in lokaal 7 en werd bestreden met: "nee, nee, geen happings hier, d'r uit !!! Zo vlogen op een zaterdagochtend er in één aardrijkskundeles 11 man uit en dat allemaal vanwege een woord of een bagatel. Directeur Cooijmans trachtte de heer Pröpper duidelijk te maken dat hij geen harde maatregelen, er werd schorsing geëist, kon nemen, hetgeen toen bij Haike tot de opmerking leidde, dat hij wel eens échte directeuren gehad had. Waarvan akte.

Ir van der Sleesen, alias Pipo, sliep altijd 2 nachten in de school. In lokaal 6a had hij een strecher staan waarop hij sliep.

Hij dekte zich met een miliatire overjas die Van de Broek in de mobilisatie van 1939 gekregen had en weg wilde doen. Het wegdoen van legerspullen was, aldus Dirk van der Sleesen, je reinste verkwisting. Als hij in school sliep, liep hij echter zijn avondborrel mis. Vandaar dat hij in de kast met chemische stoffen, die hij kon afsluiten, een fles Els la Vera had staan. Op die fles tekende hij met een potlood aan hoe hoog of laag het peil was. Pipo had er niet bij stilgestaan dat Van de Ven als amanuensis natuurlijk ook in de kast met chemikaliën kon. Hij en zijn boezemvriend Gèrard van den Broek permitteerden zich een borrel uit de fles van Pipo. Met wat water, cirtoenzuur en thee werd de fles Els weer op niveau gebracht. Daags nadat de heren Van de Ven en Van den Broek zich getracteerd hadden, stoof Pipo 's middags met de fles Els de lerarenkamer op en verkondigde daar luid en overduidelijk dat de Els ook al niet meer je dát was.

Toen ik op 6 september 1964 in de hal bezig was om op te schrijven wie ik daags daarna in de klas zou krijgen, leerlingenlijsten kreeg je niet, stond er plots een blond meisje naast me, Bea V. die me vroeg of ik ook van de Mulo kwam. Dit illustreert overduidelijk dat ik nog niet droog was achter de oren. Een jaar later had ik de bewuste Bea in de klas.

-3-